Аравот

Այն, որ հանրապետության ամեն մի թփի տակ, ամեն մի պատի վրա տեսախցիկներ են, արդեն իսկ զարմանք չի պատճառում: Մարդիկ կամաց-կամաց չհաշտվելով հաշտվում են դրանց ներկայության հետ: Բայց որ մարդկանց գաղտնալսման, գաղտնի տեղեկություններ հավաքելու հետ կապված անհանգստությունները օր-օրի մեծանում են ու նման գործեր են հայտնվում դատարաններում, խոսում է դժգոհությունների թաքնված աճի մասին: «Մեզանում արատավոր պրակտիկա է

Հոգեբուժական կազմակերպությունում պահվող անձի մայրը Մարդու իրավունքների պաշտպանին գրավոր բողոքով հայտնել է, որ առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության քաղաքացիական դատարանը որոշում է կայացրել որդուն ոչ ավելի քան վեց ամիս ժամկետով հոգեբուժական կազմակերպությունում ոչ հոժարակամ հոսպիտալացման և բուժման ենթարկելու վերաբերյալ: Ստացված տեղեկության համաձայն՝ երկու ամիս անց հոգեբուժական հանձնաժողովային զննությամբ արձանագրվել է, որ որդու հոգեկան առողջության վիճակում առկա

Մինչ Երևանն առաջարկում է Ադրբեջանին օր առաջ խաղաղության պայմանագիր կնքել, Բաքուն շարունակում է պնդել՝ առանց Հայաստանի Սահմանադրության փոփոխության այդ պայմանագիրը «թղթի կտոր կլինի»։ «Մեզ պետք են երաշխիքներ», – իտալական «Լա Ռեպուբլիկա» թերթին ասել է Ադրբեջանի նախագահի օգնական Հիքմեթ Հաջիևը՝ թվարկելով՝ որոնք են պայմանագրի ստորագրմանը խանգարող խոչընդոտները։ «Առաջինը՝ Հայաստանի Սահմանադրությունն է, որը կասկածի տակ է դնում

Բարձրագույն դատական խորհրդին «Հրապարակ»-ը գրավոր հարցում է ուղարկել՝ պարզելու, թե վերանորոգման եւ կահույքի ձեռքբերման համար որքան գումար է ծախսվել, մրցույթ հայտարարվե՞լ է՝ վերանորոգող ընկերությունը որոշելու համար, եւ եթե, այո, ապա ո՞վ է հաղթել։ Եվ, ահա, ԲԴԽ-ից ստացել ենք հարցման պատասխանը. «Բարձրագույն դատական խորհրդի նիստերի դահլիճի վերանորոգման համար ծախսվել է 9 միլիոն 914 հազար 164 դրամ։

Անցած մեկ տարվա իրադարձությունները եկան ապացուցելու փաստացի այն, ինչ մինչ այդ էլ հասկանալի էր ուղեղ և տրամաբանություն ունեցող ցանկացած մեկի, այն է՝ առանց Արցախի Հայաստանը դառնում է մեծապես թույլ և խոցելի։ Այնինչ, ժամանակին որոշակի շրջանակների, այդ թվում՝ այսօրվա իշխանությունների կողմից այնպիսի թեզեր էին գեներացվում, թե՝ Արցախը հանձնենք, հանգիստ ապրենք։ Չնայած, հիմա էլ այդպես մտածող մարդիկ

Երեկ ՄԱԿ-ի բարձր ամբիոնից Նիկոլ Փաշինյանը, ըստ էության, հայտարարեց, որ ընդունում է Ալիեւի հերթական նախապայմանը եւ պատրաստ է փոխել նաեւ ՀՀ սահմանադրությունը, միայն թե Ադրբեջանի նախագահը ստորագրի փաստաթուղթը, որը նա անվանում է խաղաղության պայմանագիր, բայց դա խաղաղություն բերող փաստաթուղթ չի լինելու, այլ Հայաստանի Հանրապետության հերթական կապիտուլյացիան։ «Եթե մեր Սահմանադրական դատարանը կորոշի, որ Ադրբեջանի հետ խաղաղության

Արցախի 44-օրեայ պատերազմի չորրորդ տարելիցի նշումը կը համընկնի Արցախի մէջ իրականացուած ցեղային զտումին եւ ամբողջական հայաթափումի առաջին տարելիցին: Փաստօրէն 44-օրեայ պատերազմը սկիզբն էր այն գործընթացին, որ պիտի աւարտէր Արցախի մէջ Ազրպէյճանի գործադրած ցեղասպանական արարքներով: Պատերազմական գործողութիւններ, ռազմական յանցագործութիւններ, շրջափակում, ցեղասպանական արարքներ իրենց նախադէպերը ունեցած էին պատերազմի տարբեր արարներուն ընթացքին: Արցախը, սակայն, իբրեւ հանրապետութիւն եւ ժողովուրդ,

Կարծես անընդհատ պայքարում ենք ապացուցելու, որ սա մեր հողն է, մեր պետությունն է, մեր երկիրն է, որովհետև այլ տարբերակ չկա, նահանջելու տեղ չկա: Իսկ հիմա ի՞նչ տեսք ունի պատերազմն ինձ համար: Ինձ մեր տղաների տեսքով է ներկայանում արդեն ամիսներ շարունակ: Երբ սկսեցինք «Փաստում» պատմել նրանց մասին, գիտեինք, որ առաջին հերթին մեծագույն պատասխանատվություն ենք ստանձնում, երկրորդ՝

«Միանշանակ ադրբեջանցիները պետք է հետ քաշվեն Ներքին Հանդից, ես լուծումն այլ կերպ չեմ էլ պատկերացնում։ Նրանք պետք է հեռանան, հակառակ դեպքում գյուղը որպես գյուղ չի կարող մնալ»։

Ալեն Սիմոնյանը, Եռաբլուրում անցնելով Արցախի Ազգային ժողովի «Արդարություն» խմբակցության պատգամավոր Մետաքսե Հակոբյանի կողքով ու արձագանքելով վերջինիս ռեպլիկին, ասել է. «Էս զիբիլի կատվին տարեք էստեղից»։ «ՉԻ». Տիկին Հակոբյանը պետք է որ գոհ լինի նման արձագանքից: Էժան է պրծել: Կարող էր, չէ՞, Ալեն Սիմոնյանը թքեր արցախցի կնոջ դեմքին, կամ էլ քացով խփեր փորին: Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Չորրորդ իշխանությունում»