Ηθοποιοί με ψηφιακό λίφτινγκ
Στη νέα ταινία τους με τίτλο «Here», ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ γίνονται ξανά έφηβοι. Πρόκειται για την πιο πρόσφατη χρήση μιας τεχνολογίας που γεννά ερωτήματα για το μέλλον του κινηματογράφου, σημειώνει το BBC News. To «Here» αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου graphic novel του Ρίτσαρντ ΜακΓκουάιρ και παρακολουθεί την εξέλιξη του ίδιου κομματιού γης από την… εποχή των δεινοσαύρων μέχρι το δικό μας μέλλον. Και στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, αυτό το κομμάτι γης αποτελεί το σπίτι ενός ζευγαριού που υποδύονται ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ.
Το τρέιλερ συζητήθηκε ήδη τόσο για την επανένωση των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας «Φόρεστ Γκαμπ» με τον σκηνοθέτη της, Ρόμπερτ Ζεμέκις, όσο και για την ψηφιακή απογήρανσή τους. Ο 67χρονος σήμερα Χανκς εμφανίζεται αδύνατος, με νεανικό πρόσωπο και πυκνά σγουρά μαλλιά, όπως ακριβώς ήταν όταν έπαιζε το 1984 στη «Γοργόνα» και στο «Πάρτι για εργένηδες».
Ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ γίνονται ξανά έφηβοι με τη βοήθεια της τεχνολογίας στην ταινία «Here»
Και αν ο Ζεμέκις μπορεί να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα στο «Here», πόσος καιρός θα περάσει μέχρι η ψηφιακή απογήρανση να γίνει τόσο συνηθισμένη όσο η χρήση βαφής μαλλιών και μακιγιάζ για να μειωθεί η φαινομενική ηλικία ενός ηθοποιού κατά μερικά χρόνια;
AI σωσίες
Είναι ανησυχητική η σκέψη ότι, μακροπρόθεσμα, οι πραγματικοί σουπερστάρ μπορεί να αντικατασταθούν από τους AI σωσίες τους και ότι, βραχυπρόθεσμα, η απογήρανση μπορεί να επιτρέψει σε βετεράνους της γενιάς του Χανκς να συνεχίσουν να παίζουν ρόλους που θα έπρεπε να δίνονται σε ανερχόμενους ηθοποιούς. Αλλά αυτό θα μπορούσε εύκολα να συμβεί: η απογήρανση μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια έχει μετατραπεί από ένα εφέ που χλευαζόταν από κοινό και κριτικούς σε χρήσιμο εργαλείο κινηματογραφικής παραγωγής.
Το 2006, η χρήση οπτικών εφέ μείωσε την ηλικία των Πάτρικ Στιούαρτ και Ιαν ΜακΚέλεν στην ταινία «X-Men: Η τελική αναμέτρηση» και όλοι σχολίασαν το πόσο γυαλιστεροί και ρομποτικοί έμοιαζαν. Τα επόμενα χρόνια η τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε με φειδώ σε ταινίες φαντασίας όπως «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2008) και «Tron: Legacy» (2010). Από το 2019 γίνεται πολύ πιο συνηθισμένη.
Σε όλη την ταινία «Captain Marvel» ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον έπαιζε ψηφιακά νεότερος ως Νικ Φιούρι της δεκαετίας του 1990. Το ίδιο έγινε και με πολλούς ηθοποιούς στο «Avengers: Endgame». Ο Γουίλ Σμιθ ήταν ένας εκτελεστής που πολεμούσε τον νεότερο κλώνο του στο «Gemini Man» του Ανγκ Λι και ο Μάρτιν Σκορσέζε χρησιμοποίησε τα ίδια εφέ στους Ρόμπερτ ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο και Τζο Πέσι στον «Ιρλανδό». Αλλά η πιο διάσημη επίδειξη απογήρανσης μέχρι στιγμής ήταν η περσινή ταινία «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο δίσκος του πεπρωμένου», σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Μάνγκολντ, της οποίας η εισαγωγή μάς ταξιδεύει στο 1944, όταν ο Ιντι πάλευε με τους Ναζί.
Η πιο διάσημη επίδειξη απογήρανσης μέχρι στιγμής ήταν η περσινή ταινία «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο δίσκος του πεπρωμένου» με τον Χάρισον Φορντ
Ορισμένοι κριτικοί ενθουσιάστηκαν με αυτή την υψηλής τεχνολογίας υπενθύμιση του πόσο όμορφος ήταν ο Φορντ τη δεκαετία του 1980. Αλλά οι περισσότεροι ήταν επιφυλακτικοί. Στον «Ιρλανδό» ήταν αστείο να ακούς τον Πέσι να αναφέρεται στον 70άρη Ντε Νίρο ως «το παιδί». Και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι, πέρα από την αφαίρεση των ρυτίδων, ήταν πιο βαρύς και πιο αργοκίνητος από ό,τι ήταν όταν γύρισε τον «Ταξιτζή».
Δεν θα ήταν πιο λογικό ο Σκορσέζε και ο Μάνγκολντ να είχαν χρησιμοποιήσει συμβατικές μεθόδους; Το να βλέπεις τον Ρίβερ Φίνιξ να μιμείται τον Φορντ όταν έπαιξε ως έφηβος στην ταινία «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία σταυροφορία» ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό από το να βλέπεις τον ίδιο τον Φορντ να μετατρέπεται σε χαρακτήρα βιντεοπαιχνιδιού. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Ντε Νίρο έπαιξε έναν νεότερο Μάρλον Μπράντο – Βίτο Κορλεόνε στον «Νονό ΙΙ», ενώ ο Σκοτ Τάιλερ με τη σειρά του έπαιξε τον πιτσιρικά Ντε Νίρο – Νουντλς στο «Κάποτε στην Αμερική». Και αμφότεροι ήταν εξαιρετικοί.
Επένδυση στη νοσταλγία
Αυτό που πετυχαίνει σήμερα η ψηφιακή απογήρανση είναι το να θυμίζει στους θεατές τις ταινίες που είδαν όταν οι ίδιοι ήταν νεότεροι.
Ο συναισθηματικός αντίκτυπος ενός ψεύτικου νεαρού Χανκς στο «Here» βασίζεται στις αναμνήσεις μας από τον αληθινό νεαρό Χανκς όταν ξεκινούσε την καριέρα του.
Η εμφάνιση ενός απογηρασμένου Μαρκ Χάμιλ – Λουκ Σκαϊγουόκερ στις σειρές «The Mandalorian» και «The Book of Boba Fett» εκμεταλλεύτηκε την αγάπη τού κοινού για την αρχική τριλογία των ταινιών «Star Wars». Στις περισσότερες περιπτώσεις η απογήρανση δεν χρησιμοποιήθηκε για να παρατείνει την καριέρα των σουπερστάρ ή για να διευκολύνει τα σενάρια με ταξίδια στον χρόνο – χρησιμοποιήθηκε για να προκαλέσει νοσταλγία. Ακούγεται ειρωνικό, μια τεχνολογία που μοιάζει τόσο φουτουριστική και επαναστατική να είναι «κολλημένη» στο παρελθόν.