Есмағамбет

Жағалбайлы елінің сұлтаны болған Дербісәлі Беркінбаев патшадан шен алып, сұлтандық (ХІХ ғасырдың аяғында) лауазым алып келген соң, қақпадан кісі кіргізбейтін әдет шығарып, күзетші солдат қойыпты. Қашан түс болып, Дербісәлінің ұйқысы қанып, кісі қабылдайтын кезін күтіп, жұрт сарылатын болыпты. Осыны есіткен Есмағамбет бір күні Дербісәлінің аулына әдейі ерте келеді.

Солдаттар кіргізбейді, ол кірмекші болады. Бағынбаған соң солдаттар мылтық атып, қорқытпақ болады. Мылтық дауысы шыққан кезде:

— Ойбай, өлдім, оқ тиді! — деп, айқайлаған күйі қақпаға кіріп кетеді.

— Күзетшілерің біреуді атып алды білем, — деп, Дербісәліні оятады.

Дербісәлі далаға шықса, қақпа ішінде шанадан түсіп жатыр екен.

— Атылып қалған кім екен...