ساعتی در کنار آوارگان غزه؛ اینجا آخر دنیا است

تا چشم کار می‌کند خرابه است و ویرانی، هیچ دیواری که بتواند مأوا و پناهگاهی باشد، باقی نمانده است؛ می‌گوید تمامی دارایی و زندگی‌اش به باد رفته و از فامیل‌ها و آشنایان هم کسی نیست که به او و خانواده‌اش پناه بدهد، چرا که آن‌اه هم آواره شده‌اند.

«تنها چیزی که برایمان باقی مانده یک اتاق در مرکز اسکان موقت یا در مدرسه یا تکه زمینی است که بتوان در ان چادر زد»؛ «احمد نضال» پدر 3 فرزند که تا همین یک سال پیش خانه خوبی در شمال غزه داشت؛ با روایت داستان خود، در واقع حال‌وروز تمامی ساکنان غزه را بازگو کرد.خبرنگار الجزیره میان ساکنان یک مرکز اسکان آوارگان در شمال غزه رفته و با ساکنان به گفت‌و‌گو نشسته است.به گزارش الجزیره، مردم غزه در شرایطی فعلی به مکانی که بوی مرگ ندهد و بمب‌های اسرائیل بر سرشان فرود نیاید راضی هستند، اما مراکز و مدارس نیز به هدف اسرائیل تبدیل شده‌اند، با این همه، فلسطینی‌ها چاره‌ای جز ادامه حضور در این اماکن ندارند. خبرنگار الجزیره در میان کوچه‌های یکی از مراکز اسکان در شمال غزه گشت‌وگذار کرد، به صدای مادران آواره‌ای گوش داد که سعی می‌کنند زندگی روزمره خود را اداره کنند و به نگاه‌ها و حرف‌های کودکان گوش داد که از نان، لباس و کفش محروم شده‌اند.

چادرهایی که جای خانه‌ها را گرفته‌اند