«Δεν μου αρέσει καθόλου όταν οι γονείς συγκρίνουν τα παιδιά τους»

Στη μνήμη του τηλεοπτικού κοινού έχει μείνει μεταξύ άλλων ως Λένα από τα «Μαύρα μεσάνυχτα», ως Σοφία από το «Η ώρα η καλή» και ως Βαλέρια από το «Θα σε δω στο πλοίο». Φέτος, ωστόσο, η Μπέσσυ Μάλφα συστήθηκε ως Αντιγόνη, συμμετέχοντας στη νέα οικογενειακή κωμική σειρά του Mega «Εχω παιδιά» σε σενάριο Λάμπρου Φισφή. Εδώ, η έμπειρη ηθοποιός υποδύεται τη μητέρα της Σάρας και της Ιωάννας, ενσαρκώνοντας μια ισχυρή και δυναμική γυναίκα που κάνει μεγάλη καριέρα ως δικηγόρος. Αν και λιώνει για τα εγγόνια της, τα οποία κακομαθαίνει, απέναντι στη Σάρα διατηρεί πολύ κριτική στάση, δείχνοντας ένα πιο σκληρό προφίλ και παρεμβαίνοντας στη ζωή της. Για όλες αυτές τις πτυχές του ρόλου της η Μπέσσυ Μάλφα μίλησε στα «Πρόσωπα».

Τι σας τράβηξε στη σειρά αυτή και θελήσατε να συμμετάσχετε;

Κατ’ αρχάς, μου έγινε πάρα πολύ ωραία η πρόταση από την Εύα Βασιλοπούλου που με πήρε τηλέφωνο. Ηταν πολύ ευγενική μαζί μου. Μου είπε ότι γίνεται μια καινούργια σειρά που θα είναι στο Mega και τη γράφει ο Λάμπρος Φισφής. Γενικά οι άνθρωποι που μιλάνε ευγενικά στη ζωή τους μου φτιάχνουν τη διάθεση και αισθάνομαι πολύ ανθρώπινα. Οπότε έπαιξε ρόλο η πολύ καλή προσέγγιση από την Εύα. Μετά, ήταν το σενάριο του Λάμπρου, το οποίο το θεωρώ εξαιρετικά γραμμένο όσον αφορά την πλοκή του, τη γλώσσα του, που είναι πολύ όμορφα ελληνικά, και τις ιδέες του που μου αρέσουν. Με τους ηθοποιούς που παίζουν ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί τους από την αρχή. Οπότε ήταν όλα υπέροχα, τουλάχιστον έτσι όπως τα είδα εγώ. Και τελικά αποδείχτηκε ότι είχα δίκιο, γιατί από την πρώτη μέρα των γυρισμάτων ήταν οι συνθήκες εξαιρετικές.

Τον ρόλο σας στη σειρά πώς τον αντιμετωπίζετε;

Με πολλή αγάπη. Στην αρχή τουλάχιστον. Τώρα διαφωνώ με πολλά πράγματα, γιατί πέρα από αυστηρή έχει και κάποιες ιδέες με τις οποίες εγώ δεν συμφωνώ καθόλου. Συγκρίνει τα παιδιά της, κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου να κάνουν οι γονείς. Δεν δίνει αυτοπεποίθηση στην κόρη της τη Σάρα, όπως θα περίμενα, αν και έχει τρελές απαιτήσεις από την ίδια, προφανώς γιατί την αγαπάει. Αγαπάει και τα δύο της παιδιά. Ομως είναι μια γυναίκα η οποία έχει τα στεγανά της, θα έλεγε κανείς.

Τι είναι αυτό που σας ενέπνευσε ή γοήτευσε στον συγκεκριμένο ρόλο;

Κυρίως η γλώσσα, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ και το ότι είναι μια γυναίκα η οποία έχει αυτονομία στη ζωή της. Είναι μια σύγχρονη γυναίκα που εργάζεται, που έχει κάνει τα παιδιά της, έχει τα εγγόνια της.Το θεωρώ πολύ ωραίο από τη μεριά του Λάμπρου το ότι έχει σύγχρονους ανθρώπους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε βλέπουμε ότι είναι διαχρονικά. Οι σχέσεις των ανθρώπων συνεχίζουν να έχουν τα προβλήματά τους όσον αφορά την επικοινωνία μας, παρόλο που είμαστε στο 2024.

Η δική σας εμπειρία ως μητέρας επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίσατε τον ρόλο;

Με επηρεάζει το ότι είναι τόσο αρνητική με το παιδί της το ένα. Με ενοχλεί πολύ. Από την άλλη, οι γονείς δεν είμαστε αλάνθαστοι, ούτε υπάρχει εγχειρίδιο καλού γονέα – και δεν θα υπάρξει ποτέ γιατί είμαστε πολυσχιδείς οι άνθρωποι και εξελισσόμαστε. Η Αντιγόνη αγαπάει πολύ το παιδί της, απλά το αγαπάει μέσα από τις δικές της ιδέες. Δηλαδή, δεν ακούει την κόρη της που έχει μια διαφορετική προσέγγιση προς τα πράγματα, γιατί τη θεωρεί ενήλικη. Οταν όμως έρχεται αντιμέτωπη με τα εγγόνια της, εκεί μπορώ να ακουμπήσω κι εγώ σαν μητέρα, όπως προσέγγιζα κι εγώ τα δικά μου παιδιά.

Οι μητέρες σήμερα θεωρείτε ότι έχουν περισσότερες επιλογές ή μεγαλύτερη πίεση για να τα κάνουν όλα τέλεια;

Δεν ξέρω να σας το απαντήσω αυτό. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα φύλα. Πάντα εργάζονταν και οι δύο άνθρωποι σε διαφορετικές συνθήκες. Βεβαίως υπάρχει η ανισότητα των φύλων ακόμα. Σαφέστατα, μία γυναίκα δυσκολεύεται περισσότερο στη δουλειά της από έναν άντρα, ακόμα και στις αμοιβές, από όσο γνωρίζω και από όσα βιώνω. Υπήρχε πάντα η δυσκολία της μητέρας να μεγαλώνει τα παιδιά της και να εργάζεται. Οι δυσκολίες είναι οι ίδιες και για τους δύο γονείς που πρέπει να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους πρέπει να δουλέψουν εκείνοι. Επίσης, όταν υπάρχουν ιδέες ότι η μητέρα πρέπει να κάθεται στο σπίτι, φορτώνουν περισσότερο τον πατέρα. Γιατί τα αγόρια διαφορετικά; Γιατί τα κορίτσια διαφορετικά; Είναι ερωτήματα που μας βασανίζουν όλους.

Με το «Εχω παιδιά» επιστρέφετε στο είδος της κωμωδίας στην τηλεόραση ύστερα από χρόνια. Θεωρείτε ότι απαιτεί η κωμωδία έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και έκφρασης;

Οχι, δεν το θεωρώ και δεν το θεωρούσα ποτέ. Δεν ξέρω αν είναι κωμωδία αυτό που κάνουμε, γιατί το προσεγγίζουμε όλοι με πολλή αλήθεια, όση αλήθεια διαθέτουμε. Θα μπορούσε να την πει κανείς και κομεντί, γιατί έχει πάρα πολύ μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα και κανείς, τουλάχιστον από όσα γυρίσματα είχα εγώ, δεν παίζει υπερβολικά. Νομίζω ότι είναι η ιστορία και το σενάριο τα οποία κάνουν την κωμωδία. Θεωρώ ότι ο ηθοποιός πρέπει να παίζει την αλήθεια, να είναι η αλήθεια, να μην παίζει τον ρόλο, να είναι ο ρόλος.

Αν μπορούσατε να περιγράψετε τη σχέση σας με την τηλεόραση με τρεις λέξεις, ποιες θα διαλέγατε;

Θα σας πω δύο: ήμουν τυχερή. Γιατί ως επί το πλείστον ήμουν σε καλές σειρές ή τουλάχιστον σε σειρές που τις αγάπησα πάρα πολύ, όπως αγαπώ κάθε μου δουλειά. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ την τέχνη γενικότερα, ό,τι και να αφορά, χορό, τραγούδι, μουσική, θέατρο, γλυπτική, ζωγραφική. Γενικά οι τέχνες με τραβούσαν πάρα πολύ. Θεωρώ ότι όσες δουλειές έκανα τις αγάπησα πάρα πολύ και με αγάπησαν κι αυτές.

Εκτός από την τηλεόραση έχετε και το θέατρο, όπου ετοιμάζεστε για τον «Καρυοθραύστη» στο θέατρο Τζένη Καρέζη.

Ναι, βέβαια. Εχω επιλέξει δύο χρονιές τώρα, πέρυσι με τον «Σκρουτζ», πάλι σε σκηνοθεσία του Αναστάσιου Δεληγιάννη, και φέτος με τον «Καρυοθραύστη», να έχω πανέμορφα Χριστούγεννα σε επαφή με τον κόσμο, να κάνω τις πιο όμορφες γιορτές της χρονιάς! Ο «Καρυοθραύστης» είναι ένα έργο που αγαπώ πάρα πολύ, γιατί είχα σπουδάσει μπαλαρίνα και η μουσική του Τσαϊκόφσκι με συγκλονίζει. Είναι μια ευτυχής συγκυρία γιατί κάνω ένα χριστουγεννιάτικο έργο, στη μουσική που αγαπώ, με τον τρόπο που αγαπώ και που απευθύνεται σε παιδιά μέχρι ενηλίκους. Είναι μια μαγική στιγμή για μένα. Ακόμα, σε λίγο καιρό ξεκινάω πρόβες με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου για το «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου Διονυσίου» που θα παιχτεί στο Παλλάς και είμαι πολύ χαρούμενη και γι’ αυτό.