Αδικία

Στη ζωή μου έχω γνωρίσει λόγω επαγγέλματος πολλές τηλεπαρουσιάστριες και πολλών ειδών τηλεπαρουσιάστριες.

Δεν είχα όμως την τύχη να δω κάποια από αυτές να αναλαμβάνει επικεφαλής πρεσβείας στο εξωτερικό.

Αντιθέτως η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ τα κατάφερε. Αν δεν προκύψει κάποια στραβή στο Κογκρέσο, θα είναι η επόμενη πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Την Κίμπερλι δεν τη γνωρίζω και συνεπώς δεν μπορώ να αξιολογήσω τα προσόντα της. Προσδοκώ πως θα συμβεί και αυτό κάποια στιγμή μετά την έλευσή της.

Προς το παρόν όμως δεν είναι εύκολο να θέσω σε αμφισβήτηση την επιλογή του Τραμπ.

Ούτως   Ή άλλως, οι επιλογές του πρώην και μελλοντικού προέδρου έχουν μια εκκεντρικότητα περιορισμένης αισθητικής – ένα κάποιο «ξεκατίνιασμα», αν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω έτσι…

Ο άνθρωπος πάντως αυτήν ήθελε κι αυτή διάλεξε. Ακόμη και (όπως λένε) για να την ξεμπλέξει με τον γιο του. Στην Τουρκία έστειλε έναν φίλο του νταραβεριτζή που έκανε δουλειές με το Κατάρ.

Η ίδια δείχνει ενθουσιασμένη με την επιλογή της, ίσως επειδή σε ένα μέσο αμερικανικό μυαλό η Ελλάδα είναι κάτι σαν «καλοκαιρινές διακοπές για πάντα».

Κυβερνητικός παράγοντας με διαβεβαίωνε προχθές ότι δεν έχουμε πρόβλημα με την επιλογή της.

Κυρίως, μου εξήγησε, επειδή η Κίμπερλι έχει απευθείας πρόσβαση στον πρόεδρο Τραμπ και θα μπορεί να του γανώνει το μυαλό με τα δικά μας.

Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά μακάρι. Ποιος δεν θέλει να έχει το αφτί του προέδρου των ΗΠΑ;

Να σημειώσω άλλωστε ότι η Κίμπερλι εκτός από τηλεπαρουσιάστρια είναι και εισαγγελέας κι υποθέτω ότι ο πρόεδρος Τραμπ έχει εκ πείρας εδραία άποψη και για τηλεπαρουσιάστριες και για εισαγγελείς.

Τούτων δοθέντων, το βασικό ζήτημα που θέτει η τοποθέτηση της Κίμπερλι στην Αθήνα αφορά την Αθήνα.

Γιατί άραγε η Ελλάδα αποφεύγει να αξιοποιήσει σε διπλωματικές αποστολές τις τηλεπαρουσιάστριές της;

Είμαι βέβαιος ότι δεν υπολείπονται σε προσόντα της Κίμπερλι, ενώ διακρίνω και μερικές που έχουν έντονη εισαγγελική κλίση.

Κι αυτό αφήνει μια σαφή αίσθηση αδικίας.

Δεν γίνεται οι διάφορες Κίμπερλι των ΗΠΑ να βουτούν στα βαθιά της γεωπολιτικής (που λέει ο λόγος…) και οι δικές μας να εξαντλούν τις ικανότητές τους στην Πισπιρίγκου, τη Μουρτζούκου και τον αστυνομικό της Βουλής.

Νομίζω λοιπόν ότι η ελληνική πολιτεία θα πρέπει να αποκαταστήσει αυτήν την αδικία.

Τόσες τηλεπαρουσιάστριες έγιναν βουλευτίνες κι ευρωβουλευτίνες, τι θα πείραζε να δοκιμάσουμε μερικές και στις Βρυξέλλες, το Λονδίνο ή την Ουάσιγκτον;

Στη Μόσχα μπορούμε να στείλουμε τηλεπαρουσιαστή.