Δευτέρα Παρουσία εν έτει 2024 (Αν ζούσε πάλι ο Χριστός σήμερα…)
Αν ζούσε πάλι ο Χριστός σήμερα ως άνθρωπος ανάμεσά μας, καταρχήν θα είχε πρόβλημα πού να κατοικήσει. Οπως την πρώτη φορά στη Ναζαρέτ δεν βρήκε χώρο για να γεννηθεί, έτσι και σήμερα θα ήταν δύσκολο να βρεθούν οι καρδιές των ανθρώπων που αγαπούν, μια και εκεί είναι το μέρος που σήμερα κατοικεί ο Χριστός.
Οταν ο χώρος της καρδιάς μας είναι γεμάτος από τον εαυτό μας, όταν δεν χωράει ο άλλος τον οποίο είτε περιφρονούμε είτε συκοφαντούμε, είτε πολεμούμε, πού θα κατοικήσει ο Θεός;
Οι Χριστιανοί, που σκοτώνουμε κυριολεκτικά, ο ένας τον άλλο, χρόνια τώρα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον πόλεμο μεταξύ δύο ορθόδοξων χριστιανικών λαών στην Ουκρανία με τις ευλογίες και δικαιολογίες του Ρώσου Πατριάρχη για έναν πόλεμο με «μεταφυσικές διαστάσεις»(!)
Αν ζούσε ο Χριστός σήμερα ανάμεσά μας ως άνθρωπος και άκουγε αυτές τις μέρες στους ιερούς ναούς την ιστορία της γέννησής Του με την ευαγγελική περιγραφή της προσφυγιάς της εγκύου μητέρας του από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ, με τις πολύωρες και πολυήμερες πεζοπορίες για να γλιτώσει από τον Ηρώδη, θα απορούσε με τους σημερινούς Χριστιανούς (και μη) σε όλο τον κόσμο να καταδιώκουν, να εξευτελίζουν, ακόμα και να αφήνουν για να πνιγούν, τους σημερινούς πρόσφυγες.
Δεν θα πίστευε ότι πολλοί σημερινοί πολιτικοί ηγέτες στην Ευρώπη και την Αμερική εκλέγονται με σημαία τον Χριστιανισμό αλλά συγχρόνως με πρόγραμμα και πολιτικές εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν θα πίστευε ότι υπάρχουν οπαδοί Του που ψηφίζουν αυτούς τους πολιτικούς!
Αν ζούσε ανάμεσά μας σήμερα ο Χριστός, δεν θα μπορούσε να καταλάβει πώς, έπειτα από τόσο ξεκάθαρες ευαγγελικές παραβολές και ομιλίες Του για το ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι Του και πραγματικοί κληρονόμοι της Βασιλείας Του, πολλοί σημερινοί οπαδοί Του δεν δίνουν σημασία στον φτωχό, τον άστεγο, τον άρρωστο, τον φυλακισμένο, τον περιφρονημένο.
Αντίθετα, κατακρίνουν τους αμαρτωλούς, τις πόρνες, δηλαδή αυτούς που ο ίδιος αποκάλεσε φίλους Του.
Ακόμα, δεν θα πίστευε στα αφτιά Του ακούγοντας τους πιο φανατικούς Χριστιανούς να κατακρίνουν τους συνανθρώπους τους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ακόμα και τους ομόδοξούς τους Χριστιανούς ως αιρετικούς, Παπικούς, ακόμα και αντίχριστους, γιατί π.χ. συζητούν «υπέρ της ειρήνης του κόσμου και της των πάντων ενώσεως».
Αυτό που ιδιαίτερα θα στενοχωρούσε τον Χριστό σήμερα θα ήταν η συνεχιζόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, της φύσης και της υπόλοιπης δημιουργίας Του από τον σημερινό άνθρωπο. Θα μας θύμιζε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να καταστρέφουμε τα δάση, να μολύνουμε τα νερά και τον αέρα για να ικανοποιήσουμε τις κερδοσκοπικές απαιτήσεις των ολίγων απέναντι στους πολλούς, των πλουσίων απέναντι στους αδυνάτους και πτωχούς. Θα μας θύμιζε την ιερότητα της φύσεως και την ανάγκη ο άνθρωπος από βιαστής να γίνει ιερέας της φύσεως.
Αν ζούσε ο Χριστός σήμερα στον κόσμο, θα έβλεπε στη Wikipedia ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 2,3 δισεκατομμύρια αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί σε ένα σύνολο 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αν και αυτός ο αριθμός ακούγεται εντυπωσιακός και θα έκανε ίσως τον Χριστό χαρούμενο, ο επόμενος αριθμός, ότι δηλαδή υπάρχουν 45.000 διαφορετικά δόγματα ανάμεσα στις βασικές χριστιανικές εκκλησίες (Καθολικοί, Προτεστάντες, Ορθόδοξοι) που ομολογούν τη δική τους αλήθεια και ιδιαίτερη σχέση μαζί του, σίγουρα θα τον λυπούσε.
Και θα λυπόταν περισσότερο όταν μάθαινε ότι οι πιστοί αυτοί Χριστιανοί πολύ συχνά μαλώνουν μεταξύ τους με κύριο κίνητρο τον δικό τους εγωισμό και ιδιοτέλεια. Δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν να έχουν την ίδια ημερομηνία εορτασμού της πιο σημαντικής εορτής του Χριστιανισμού που είναι το Πάσχα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος πριν από λίγες ημέρες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κατά τη διάρκεια του διεθνούς Συνεδρίου World Policy Conference προσπάθησε με βαθιά ιστορική και θεολογική ανάλυση να τονίσει τη σημασία καθορισμού κοινής ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα για όλους τους Χριστιανούς.
Χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα τις αποφάσεις τής πριν από 1.700 έτη Α’ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας και τη συμπεριληπτική και πολυδιάστατη πολιτική του Μεγάλου Κωνσταντίνου αλλά και των Πατέρων της Εκκλησίας που συμμετείχαν, προσπάθησε να περάσει το σύγχρονο μήνυμα «να αναγνωρίσουμε το κοινό μας παρελθόν και να προχωρήσουμε προς τη μελλοντική ενότητα».
Αν ζούσε σήμερα ο Χριστός ανάμεσά μας, θα μας έλεγε ότι μία φορά έγινε άνθρωπος πριν από 2.025 χρόνια και σταυρώθηκε για να μας γλιτώσει από τον θάνατο που είναι η μεγαλύτερη αδυναμία μας.
Ως Θεός αναστήθηκε νικώντας για πάντα τον θάνατο προσφέροντάς μας με την Ανάστασή Του τη δυνατότητα για μία αιώνια ζωή μέσα στην αγάπη Του που θα πραγματοποιηθεί μεν στα Εσχατα, αλλά σήμερα μπορούμε να την προγευτούμε κοινωνώντας μαζί Του, μέσα στην Εκκλησία Του.
Η Εκκλησία Του δεν προσφέρει στον κόσμο ένα σύστημα ηθικών κανόνων, αλλά μια αγιασμένη κοινωνία.
Μια κοινωνία με την υπόλοιπη δημιουργία και με τους άλλους συνανθρώπους μας, τον γείτονα, τον φίλο αλλά και τον εχθρό, τον πιστό αλλά και τον αγνωστικιστή, ακόμα και τον άθεο, τον καλό και ηθικό αλλά και τον κακό και ανήθικο. Mέσα σε αυτή την Εκκλησία Του ζει σήμερα και πάντα περιμένοντας από τον καθένα μας να πει το «ναι» στην επίθεση της αγάπης Του.