Κοινωνικό έργο

Ξέρετε πόσοι νέοι, στην ηλικία του Στέφανου, δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτά που παρουσίασε τη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον λαό του; Τα σπίτια των εκατομμυρίων και τα αυτοκίνητα των 250.000 δολαρίων θα είναι γι’ αυτούς πάντοτε ένα άπιαστο όνειρο, που δεν θα τολμούν να το κάνουν ούτε μεθυσμένοι. Γι’ αυτό ακριβώς, όταν τα βλέπουν αυτά σε κάποιον της γενιάς τους, μέσα τους χαίρονται και ικανοποιούνται, σαν να τα είχαν οι ίδιοι. Σκέφτονται ίσως ότι θα ήθελαν και εκείνοι να έχουν, αν όχι όλα, τουλάχιστον κάποια από τα περιουσιακά στοιχεία του Στέφανου. Αμέσως όμως, μια άλλη σκέψη έρχεται να ελέγξει την πιθανότητα της ζήλιας: Τα έχει όμως, σου λέει, ο Στέφανος! Που είναι ωραιότερος, εξυπνότερος και ικανότερος από μένα, οπότε δεν πρέπει εγώ να έχω παράπονο, γιατί ο Στέφανος τα αξίζει, το παλικάρι! Και με αυτό το αίσθημα του δικαίου και την αγαλλίαση που σκορπίζει μέσα τους, κοιμούνται ευτυχισμένοι. Ολοι εμείς, λοιπόν, που κατηγορούμε τον Στέφανο για επίδειξη πλούτου (περιλαμβάνω τον εαυτό μου), παραβλέπουμε ότι αυτό που στενόκαρδα ονομάζουμε «φιγούρα» είναι στην πραγματικότητα κοινωνικό έργο και προσφορά.

Να σοβαρευτώ όμως – αλλά όχι και υπερβολικά. Φοβάμαι ότι ο χειρισμός της υπόθεσης του πόθεν έσχες εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταστροφικός. Ακριβέστερα, ήταν αυτοκαταστροφικός. Αντί για θρίαμβος της διαφάνειας, κατέληξε να είναι η επιβεβαίωση των σκιών στο παρελθόν του. Μόνος του τα έκανε μαντάρα, δεν του φταίει κανείς.

ΤΥΦΛΟΤΗΤΑ

Η Αριστερά της ειρήνης και της πανανθρώπινης αδελφοσύνης πληγώνεται, όταν βλέπει την Ελλάδα να ξεκινά διαδικασία για την αγορά των F-35. Τα Ραφάλ και οι φρεγάτες Μπελαρά φτάνουν για την άμυνα της χώρας, άκουγα να λέει ο Νίκος Φίλης σε συνέντευξή του. (Αυτά, σημειωτέον, που το κόμμα του καταψήφισε στη Βουλή, αλλά δεν πειράζει…). Ομως τα F-35, υποστήριζε ο κ. Φίλης, είναι επιθετικά όπλα εναντίον της Ρωσίας και εξυπηρετούν νατοϊκούς και όχι ελληνικούς σκοπούς. Δεν είναι μόνον ο πρώην υπουργός Παιδείας που τα λέει αυτά, σύσσωμη η Αριστερά του είδους του τα ίδια επαναλαμβάνει. Πρόκειται για ανοησία, η οποία προδίδει είτε άγνοια είτε εσκεμμένη στρέβλωση της αλήθειας.

Τα F-35 είναι πράγματι βομβαρδιστικά στρατηγικού βάθους, αλλά ο ρόλος τους δεν είναι καινούργιος. Τον είχαν παλαιότερα τα Corsair, αντίκες της δεκαετίας του 1950, διότι η απειλή ότι έχεις τη δυνατότητα να πλήξεις στόχους βαθιά στο έδαφος του αντιπάλου είναι βασικό στοιχείο της αποτροπής. Δεν αποτρέπεις τον απέναντι δείχνοντάς του μόνο ότι θα υπερασπιστείς το σπίτι σου, αλλά και με την απειλή ότι μπορείς να ανταποδώσεις το χτύπημα στο δικό του σπίτι. Η κεφαλαιώδης διαφορά εν σχέσει με το παρελθόν είναι ότι τα Corsair, ως αρχαιολογίες, είναι αμφίβολο αν θα επέστρεφαν από την αποστολή τους, ακόμη και αν θα κατάφερναν να φτάσουν ποτέ τους στόχους τους, ενώ με τα F-35 και το ένα είναι εφικτό και το άλλο. Δεν επιτρέπεται, λοιπόν, αυτό να μην το καταλαβαίνει η Αριστερά της πανανθρώπινης αγάπης. Ωστόσο, έχει κάθε δικαίωμα να μη θέλει να το καταλάβει. Η τυφλότητα, βλέπετε, μερικές φορές συμφέρει. Αποφεύγεις να βλέπεις ένα σωρό φρικτά και απροσδόκητα πράγματα, που συνήθως διαψεύδουν τις βεβαιότητες και τις προκαταλήψεις σου…

ΚΑΜΠΟΥΡΑ

Δεν έχει δίκιο ο Ανδρουλάκης όταν επικρίνει τον Κασσελάκη επειδή επικαλείται τον Ανδρέα Παπανδρέου! Συγγνώμη, αλλά αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει στην Ιστορία, τότε ανήκει στον καθένα. Δεν νομίζω ότι η κληρονομιά του έχει τεθεί υπό καθεστώς ανάλογο με εκείνο που διέπει το σκήνωμα και τις ιδέες του Λένιν. Αλλού εντοπίζεται το ανοίκειο της στάσης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται, λ.χ., τι θα λέει για τον Ανδρουλάκη ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν τον βλέπει από εκεί ψηλά. Αναρωτήθηκε πρώτα τι θα λέει, από εδώ χαμηλά, ο Αλέξης Τσίπρας, για όσα κάνει και λέει ο Στέφανος; Γιατί ο Παπανδρέου είναι πεθαμένος και η κληρονομιά του ανοιχτή σε όποιον θέλει να τη διεκδικήσει. Αλλά ο ιδρυτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη εδώ τριγύρω και, όσο και αν έχει στραπατσαριστεί, παραμένει νέος για τα δεδομένα του αθλήματος. Ενα ακόμη περιστατικό και αυτό από τα πολλά, που επιβεβαιώνει τη βασική αδυναμία του Στέφανου, στην οποία οφείλει όσα λάθη έχει κάνει μέχρι τώρα: δεν κοιτάει ποτέ την καμπούρα του, προτού σχολιάσει την καμπούρα των άλλων.