Παραχάραξη της Ιστορίας

Οπως κάθε χρόνο τέτοια ημέρα, δεν θα πάψω να «φωνάζω» αυτό που έζησα ως πιτσιρίκος και αυτό που βίωσα αργότερα ως δημοσιογράφος: μια καραμπινάτη παραχάραξη της Ιστορίας στον βωμό να προσποριστεί υστεροφημία ένας πολιτικός ο οποίος στην τελική δεν το είχε και ανάγκη. Αναφέρομαι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας και τον θεμελιωτή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Πρόκειται για την ταύτιση της επανόδου του στην Ελλάδα με την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών. Πρόκειται για τη σημερινή επέτειο. Η χούντα έπεσε σαν χθες, 23 του μηνός. Η σημερινή επέτειος που γιορτάζεται ως η ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι απλώς η ημέρα που εκείνος, ο Κων. Καραμανλής, ορκίστηκε (από τον χουντικό πρόεδρο Γκιζίκη) πρωθυπουργός της χώρας. Αλλά η χούντα έπεσε σαν χθες. Ηδη από το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου 1974 τα τρομερά νέα που είχαν κυκλοφορήσει από στόμα σε στόμα, γιατί δεν υπήρχαν ούτε κανάλια, ούτε ραδιόφωνα, ούτε ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, πολύ περισσότερο, έφεραν τον κόσμο στην πλατεία Συντάγματος να πανηγυρίζει γιατί «πέφτει η τυραννία». Οσο περνούσαν δε οι ώρες και οι εκατοντάδες διαδηλωτές γίνονταν χιλιάδες που πανηγύριζαν στους δρόμους, ανεμπόδιστα, γινόταν φανερό ότι «χούντα, τέλος!».

Ο Κ. Καραμανλής, που βρισκόταν στο Παρίσι, ταξίδεψε στην Ελλάδα μετά την πιστοποίηση ότι οι χουντικοί είχαν εξαφανιστεί από προσώπου γης, εξαιτίας των τραγικών λαθών που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή. Ο Καραμανλής έφτασε στην Αθήνα (άγνωστο ιστορικά με παρότρυνση ποιων και πρόσκληση ποιου – πιθανολογείται του Ευ. Αβέρωφ και νατοϊκών παραγόντων) μετά τα μεσάνυχτα της 23ης Ιουλίου. Κατευθύνθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο και ορκίστηκε πρωθυπουργός τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου.

Αυτό «φωνάζω» χρόνια. Η χούντα έπεσε στις 23, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στις 23, όχι στις 24 Ιουλίου, που τη γιορτάζουμε. 24 Ιουλίου, το επαναλαμβάνω, ανέλαβε πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής. Αυτή είναι η ιστορία, και αυτή είναι η συνειδητή παραποίησή της, μισόν αιώνα τώρα. Για να προσθέσει κάτι ακόμη στην υστεροφημία, όπως προαναφέρω, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Που δεν το είχε και ανάγκη, εδώ που τα λέμε. Γιατί οδήγησε τη χώρα σε ασφαλή νερά, και αυτό δεν μπορεί να το παραγνωρίσει κανείς…

Η μοναχική μάχη του Στέφανου

Σε άλλα θέματα της επικαιρότητας τώρα. Με μια νέα ανακοίνωση, η οποία αναδεικνύει το πάθος με το οποίο αγωνίζεται να αποδείξει ότι μια πραγματικά σοβαρή προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας πέμπτος τραπεζικός πυλώνας στη χώρα, με τη συγχώνευση της Attica Bank και της Παγκρήτιας Τράπεζας, είναι στην πραγματικότητα ένα σκάνδαλο, επανήλθε χθες ο πρόεδρος Κασσελάκης. Δεν το ξέρω καλά το θέμα, για να καταλήξω αν έχει δίκαιο ή άδικο, αλλά μια παρατήρηση θα την κάνω. Οτι δίνει μια μοναχική μάχη. Ενα «μόνος μου και όλοι τους». Και αν εξαιρέσεις τον «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη, του οποίου η «συμπαράσταση» μοιάζει με σπρώξιμο στον γκρεμό, ουδείς άλλος συμπαρίσταται στον πρόεδρο. Για να γίνω πιο σαφής, τόσους και τόσους οικονομολόγους διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είδατε κανέναν να αρθρογραφεί υπέρ των απόψεων του προέδρου Στέφανου; Πού βρίσκονται ας πούμε ο Χουλιαράκης, ο Κουτεντάκης, ο Λιάκος, και τ’ άλλα παιδιά – όσοι τέλος πάντων παραμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ; Κάποιος να στηρίξει την άποψη του προέδρου περί κορυφαίου σκανδάλου στη συγχώνευση της Attica Bank και της Παγκρήτιας Τράπεζας; Δεν είδατε, γιατί δεν υπάρχει. Και θα αποκαλύψω επίσης ότι σε ορισμένους ζητήθηκε να το επιχειρήσουν, αλλά το απέφυγαν. Επιμελώς, γιατί πρώτον θεωρούν προφανώς ότι η λύση που δόθηκε ήταν σωστή και δεύτερον γιατί έχουν μάθει να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Info: Σήμερα αναμένεται να υπάρξει συνάντηση του προέδρου Κασσελάκη με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα. Στοίχημα, πως ο δικός μας θα επιμείνει στις απόψεις του. Παρά την αναλυτική ενημέρωση…

Κουνάει μαντίλι

Στο μεταξύ δεν σταματάει με τίποτε η αμφισβήτηση του προέδρου Κασσελάκη από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ένας μετά τον άλλον τον κάνουν «πέντε παράδες» που λένε και οι συμπατριώτες μου στην εύανδρο Ηπειρο, όταν αφήνουν την αγγλική και επικαλούνται τη λαϊκή σοφία. Η χθεσινή, νέα αμφισβήτηση ήρθε από ένα σοβαρό στέλεχος, τον γιατρό Γιάννη Μουζάλα, πρώην υπουργό των κυβερνήσεων Τσίπρα, ο οποίος θέλησε να σταθεί στο πλευρό του Γιάννη Δραγασάκη, τον οποίο «βεβήλωσε» με χυδαίο τρόπο η τωρινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο γιατρός, που δεν έχει να περιμένει τίποτε από τον Κασσελάκη και το καινούργιο καθεστώς που διαχειρίζεται πλέον τις τύχες του άλλοτε κραταιού κόμματος, κατήγγειλε (στο Attica TV) ότι «εδώ πέρα δυστυχώς έχουμε μία πολιτική από την τωρινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία δολοφονεί πολιτικά (…) και δολοφονεί πολιτικά έχοντας σκοπό να εξασθενίσει τα επιτεύγματα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του, να αλλάξει τον προοδευτικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ (…) κατά την άποψή μου είναι μια στρατηγική απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, απαξίωσης του Τσίπρα»!

Και ωσάν να μην έφταναν αυτά, εν συνεχεία, επειδή στην ηλικία που βρίσκεται και με την εμπειρία που διαθέτει δεν έχει και κανένα πρόβλημα να πει τα πράγματα με το όνομά τους, «διέλυσε» και τον μύθο Κασσελάκη:

«Εγώ ισχυρίζομαι ότι ο κ. Κασσελάκης, τον οποίο υποστηρίξαμε με τις καλύτερες προθέσεις, μετρήθηκε και απεδείχθη ελλιπής, απεδείχθη διχαστικός, δεν προσπαθεί να συνθέσει».

Το βλέπω, έρχεται. Οσονούπω, κουνάει μαντίλι και ο Μουζάλας. Πάει κι αυτός…

Φουρτούνες στο Αιγαίο

Για όσους ανησυχούν σχετικά με το τι συμβαίνει γύρω από την αγαπημένη Κάσο και αυτά που συμβαίνουν με τη συσσώρευση ελληνικών και τουρκικών πλοίων σε πολύ κοντινή απόσταση, έχω να πω ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια επαλήθευση των φόβων ότι το να οδηγηθεί σε αδιέξοδο πάλι η σχέση μας με τους Τούρκους είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Διότι καλά είναι τα λόγια πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά το παιχνίδι κρίνεται στο γήπεδο. Και στα γήπεδα ένα παιχνίδι μπορεί να τιναχτεί άνετα στον αέρα αν δεν προσέξουν οι παίκτες και των δύο «ομάδων».

Και τα τελευταία 24ωρα έχουμε σαφείς ενδείξεις ότι ορισμένοι παίκτες κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν συνθήκες κρίσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Φαντάζομαι ότι αυτοί που πρέπει θα τους μαζέψουν…

Προαναγγελία… αιφνιδιασμού

Στο Αγιον Ορος έχουμε έναν ακόμη γύρο, της γνωστής από πολλά χρόνια ιστορίας με τη Μονή Εσφιγμένου Χριστού, την οποία έχουν καταλάβει εδώ και καμιά 25αριά χρόνια παλαιοημερολογίτες μοναχοί. Εγγραφο της αστυνομίας που διέρρευσε (χα!) ουσιαστικά προαναγγέλλει επέμβαση των δυνάμεων της ΕΛ.ΑΣ. για την ανακατάληψη της μονής, και αυτό από μόνο του αποτέλεσε την αφορμή για να έχουμε συγκέντρωση στην περιοχή κάθε ακροδεξιάς καρυδιάς καρύδι! Μέσα στο κατακαλόκαιρο τα λεβεντόπαιδα αυτά που αγαπούν τον Κασιδιάρη και τα άλλα παιδιά διαδηλώνουν για να παραμείνει η μονή στα χέρια των καταληψιών μοναχών. Αυτοί τώρα οι μοναχοί, ένας κι ένας όλοι τους, φαίνεται πως έχουν – κοινό μυστικό είναι αυτό – και κάτι περίεργες άκρες με τους ρώσους εθνικιστές.

Και ότι αυτοί οι ρώσοι εθνικιστές, προφανώς με επίνευση του καθεστώτος Πούτιν, βοηθούν «ποικιλοτρόπως» τους μοναχούς. Και όχι μόνο τους μοναχούς ακτιβιστές, άλλα και διάφορους που αλληθωρίζουν προς τη Μόσχα.

(Τα συγχαρητήριά μας τόσο προς τον διοικητή του Αγίου Ορους όσο και προς τον διοικητή της τοπικής αστυνομικής διεύθυνσης που προαναγγέλλουν δι’ εγγράφων κάτι το οποίο θα έπρεπε, αφού είχε αποφασιστεί, να πραγματοποιηθεί μυστικά και αιφνίδια. Μπράβο! Οχι, πραγματικά, μπράβο σε όλους! Αετοί. Ξεφτέρια.)