Μια βοήθεια από το κράτος…

Η πολιτική αδράνεια είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελλάδα μετά τις ευρωεκλογές. Το έλεγε χθες σε συνέντευξή του ο ιδιαίτερα δημοφιλής τελευταία στη χώρα μας, αναλυτής Wolfango Piccoli, διευθυντής Ερευνών της ισχυρής συμβουλευτικής Teneo. Ο ίδιος δεν ανησυχεί για το χρέος. Αλλά για το γεγονός ότι η κυβέρνηση εμφανίζεται σχεδόν παθητική και φαίνεται να έχει χάσει τη φιλοδοξία της. Το ερώτημα του Piccoli είναι αν η κυβέρνηση μπορεί να ανακτήσει τη δυναμική της και να αναβιώσει τις μεταρρυθμίσεις. Από την απάντηση που θα δοθεί, ο αναλυτής εξαρτά μεγάλο μέρος από το αν η χώρα θα καταφέρει να εξέλθει αλώβητη από τους πολλούς εξωτερικούς κίνδυνους που την απειλούν το επόμενο διάστημα.

Η κυβέρνηση προφανώς θα διαφωνεί με τον Piccoli. Προσωπικά μου ήρθε ευθύς αμέσως στο μυαλό μια από τις μεταρρυθμίσεις, που υποτίθεται ότι έρχονται… Ακόμα στον… δρόμο βρίσκονται οι περίφημες εταιρικές συγχωνεύσεις. Αυτές που θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα, ικανά να δημιουργήσουν προϊόντα και παραγωγές που θα στέκονται με επάρκεια στις διεθνείς αγορές σε ανταγωνιστικές τιμές. Ή ακόμα στα πιο βασικά, εταιρείες βιώσιμες, κατάλληλες για χρηματοδότηση από μια τράπεζα. Προσοχή, κίνητρα συνεχώς δημιουργούνται. Τα σχετικά νομοσχέδια πάνε και έρχονται, αλλά το «πουλάκι» των χρηματοδοτήσεων του Ταμείου Ανάκαμψης που θα υπαγόρευε εμμέσως τέτοιου είδους συγχωνεύσεις δείχνει να έχει «πετάξει», χωρίς να είναι σαφές γιατί αφέθηκε να χαθεί μια τόσο σημαντική υπηρεσία. Τι έχει μείνει; Ενα πρόβλημα ίδιο και απαράλλαχτο με τις εποχές πριν από τη χρεοκοπία της χώρας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων το 2023 στην Ελλάδα ανερχόταν σε 694.346. Οι μεγάλες επιχειρήσεις ήταν μόλις 600. Από τότε η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα ενθαρρυμένοι οι μικρομεσαίοι από την άνοδο της οικονομίας συνεχίζουν να ελπίζουν στο «θαύμα» να τα καταφέρουν μόνοι τους. Αγνωστο πώς θα γίνει, αλλά το πιστεύουν.

Τώρα τι είδους οικονομία και επιχειρηματικότητα είναι αυτή που θα αντέξει τα 1.500 ευρώ μέσο μισθό που εξαγγέλλει η κυβέρνηση, με επιχειρήσεις μικρές ή μεσαίες σε ποσοστό 99,9%, είναι πραγματικά απορίας άξιο. Λογικό κατά συνέπεια να ανακάμπτουν αιτήματα ενίσχυσης της αυτόνομης παρουσίας τους. Πάντα με την κρατική αρωγή. Ενας μικρομεσαίος επιχειρηματίας πρότεινε για παράδειγμα χθες το πρωί στο ραδιόφωνο του Σκάι, ότι μια καλή ιδέα σύμφωνα με τον ίδιο, προκειμένου να βγαίνουν οικονομικά όλες αυτές οι μικρού μεγέθους επιχειρήσεις, θα ήταν οι αμοιβές πάνω από τον μέσο όρο των 1.500 ευρώ να μην επιβαρύνονται από ασφαλιστικές εισφορές. Διευκρίνισε ότι ο επιπλέον φόρος θα πληρώνεται κανονικά. Πάλι καλά.

Μη γελιέστε, τις ίδιες απόψεις έχουν πολλοί. Σκέψεις συγχωνεύσεων, ενός κάποιου συνεταιρισμού ή τέλος πάντων τη συνεργασία με μια άλλη (ή άλλες) επιχειρήσεις ούτε που περνάει από το μυαλό των μικρομεσαίων. Δεν το έκαναν όταν ήταν πιεσμένοι. Δεν τους πίεσε η κυβέρνηση τώρα που έχει στα χέρια της τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, σιγά μη γίνει στο μέλλον. Καλύτερα ο καθένας μόνος στο μαγαζάκι του και όλοι μαζί στις φωνές για μια βοήθεια από το κράτος…