چه کسانی مسئول جلوگیری از مرگِ کارگران بر اثر گرما هستند؟
از بین رفتن حجم بالایی از آب بدن در فرد کارگر گرمازده به دلیل گرمای بالاتر از سطح استاندارد، و تعریق زیاد که اصطلاحاً در آن جسم فرد دِ-هیدراته می‌شود، در نهایت منجر به بی‌حالی و تپش قلبی کارگر می‌شود. این فرآیند ریتمی، لحظاتی ادامه پیدا می‌کند و در ادامه باعث تنگی عروق و سکته قلبی فرد گرمازده می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پس از وقوع چندین مورد مرگ و آسیب دیدگی در اثر گرمازدگی در میانه تابستان امسال در میان کارگران حوزه نفت، انرژی و پتروشیمی جنوب کشور که با گرمای بالای ۵۰ درجه دست و پنجه نرم می‌کنند، این سوال برای بسیاری پیش آمد که آیا اساساً قرار است همه ساله اقدامی در این جهت از سوی مقامات و مسئولین مرتبط انجام پذیرد یا همچنان شاهد آن باشیم که کشته‌شدگان ناشی از گرما روبه‌فزونی گذاشته و از سوی شرکت‌ها «تکذیب» و از سوی مسئولان، «انفعال» در دستور کار باشد؟
بروز حوادث ناشی از گرمازدگی در تابستان که طی دو هفته اخیر تنها سه فقره آن رخ داده، تقریباً به پدیده‌ای عادی در جنوب کشور بدل شده است؛ این موضوع شاید برای بسیاری از کارگران ساختمانی پذیرفته شده باشد که نیمی از کل حوادث کار در این بخش رخ دهد، اما گسترش آمار مرگ ناشی از گرما در جنوب کشور برای کارگران (به ویژه در حوزه پترو-پالایشی که صنعتی بسیار ثروتمندتر از هر حوزه دیگر است) امری بسیار جدیدتر و روندی کم سابقه محسوب می‌شود.