درد کهنه ای که التیام نمی یابد.

کمتر عزلی به زیبائی این عزال بیان گر وترسیم کننده حال روزاپوزیسیون ایرانیست .اپوزیسیونی که ذات گرامی رادر پای هزار "آیا"و وسواس هزار"اما" هدر داده و میدهد .روی سخنم قبل از هرکس با خودم است با خودی که طاقت خاموشی ندارم واز سوی دیگر در همان تشویش هزار" آیا"گرفتارم و تاب سخم نیست.!