افزایش تولید قالین در افغانستان؛ زنان نقش مهمی در این صنعت دارند
به تازگی یک نهاد ایالات متحده گفت که تولید سالانه قالین افغانستان از ۱۰۱ میلیون متر مربع به ۳۰۳ میلیون متر مربع افزایش یافته.
به گفته این اداره زنان نقش مهمی در این صنعت دارند. اما برخی از بافندگان از وضعیت موجود شکایت دارند. جزئیات در این
شریفه اخلاقی، ۲۷ ساله، از ولسوالی ورس ولایت بامیان، سه سال پیش به دلیل نیاز اقتصادی، قالین بافی را آغاز کرد.
اخلاقی به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
" در اوایل که می خواستم قالین کار کنم از لحاظ مجبوریت اقتصادی خانواده بود، بخاطریکه پدرم مشکلات داشت نمی توانست نفقه و مصارف خانواده را تکمیل کند، ما مجبور شدیم که کار قالین بافی را شروع کنیم."
اخلاقی از خانواده هفت نفره از جمله پدرش که قادر به کار نیست، حمایت می کند.
او گفت که قالین بافی سخت است، اما درآمد آن برای تامین هزینه های اولیه زندگی کافی نیست.
"چهار الی پنج نفر قالین را شبانه روز کار می کنیم. در یک ماه مثلاً پانزده روز که تو قالین را تمام کنی شاید بتوانی در خانواده یک اندازه کمک شوی، اما این قسم نمی شود. اجوره (دستمزد) پایین است خودما هم نمی توانیم که مستقیم از یک شرکت مواد ضرورت را بگیریم و به فروش برسانیم مشکلات زیاد است، مجبوری است به همین خاطر این کار را می کنیم."
او افزود که شرایط اقتصادی پس از بازگشت طالبان به قدرت بدتر شده.
"در زمان جمهوریت که بود اکثراً مردم خصوصاً طبقه اناث در تحصیل، مکتب و کورس ها مصروف آموزش بودند، در دوره امارت که آمد بیشتر خانواده ها برای مرد ها و زنان کار کم شد، مجبور شدند اکثراً خانواده ها به قالین بافی رو بیارند، به همین دلیل که مردم زیاد مشغول این کار شدند اجوره قالین در دوره امارت اسلامی پایین آمد، بجای این که بالا برود، چون مجبوریت مردم زیاد شده، برعکس پایین آمد."
اخلاقی در پاسخ به این سوال که آیا می‌تواند درآمدی را پس‌انداز کند، چنین پاسخ می دهد:
"این قسم هیچ نمی شود که قالین را کار کنیم و پولش را ذخیره کنیم، فقط همین قدر بخور و نمیر می شود، از این قالین به قالین دیگر مثلاً از یک دکاندار سودا میاریم قرضدار باقی می مانیم تا این که دیگر قالین تمام شود و برای دکاندار در قالین بعدی قرضش را پرداخت می کنیم، همین قسم زنده گی پیش می‌رود."
نجلا، 24 ساله، از ولایت کندز، 12 سال است که با دو خواهرش قالین بافی می کند. آنان مثل سایر دختران و زنان از ادامه آموزش متوسطه و عالی بازمانده اند. او نیز مانند اخلاقی از درآمد ناراضی است.
"ما یک قالین سه متره را که می اندازیم سه نفر با خواهر های خود می بافیم، در حدود چهل الی چهل و پنج روز آنرا تمام می کنیم، دستمزد هر نفر ما پانزده صد افغانی می شود و آن پول را به پدر خود می دهیم، و پدرم آنرا آرد، برنج و غیره می خرد که روز ما بگذرد و گذران ما شود."
نجلا از عوارض جسمی این شغل شکایت دارد.
"با وجود این که کار قالین بافی بسیار یک کار شاقه و خسته کن است، باز هم ما کار می کنیم، به بسیار پول ناچیز، بسیار گرد و غبار و بسیار مشکلات دیگر هم دارد."
از زمانی که حکومت طالبان زنان و دختران را از اکثر اشکال کار و تحصیل منع کرده است، بسیاری به قالین بافی روی آورده اند. اما، بافندگان می گویند که طالبان بازارهای مناسبی را برای محصولات آنان ایجاد نکرده اند.
با این حال، اداره توسعه بین المللی ایالات متحده USAID))در اواخر نومبر گزارش داد که تولید سالانه قالین افغانستان از 101 میلیون متر مربع به 303 میلیون متر مربع افزایش یافته. این اداره گفت که این صنعت در حال حاضر 1.2 میلیون نفر را استخدام کرده که 90 درصد آنها را زنان تشکیل می دهند و ارزش کل تولید آن 330 میلیون دالر است.
به گفته انجمن صادرکنندگان قالین افغانستان، قالین و گلیم در 22 ولایت افغانستان به ویژه در شمال کشور بافته می شود و به 30 کشور صادر می شود. با وجود این، بافندگان محلی سود کمی از رشد این صنعت به دست می آرند.
به گفته این اداره زنان نقش مهمی در این صنعت دارند. اما برخی از بافندگان از وضعیت موجود شکایت دارند. جزئیات در این
شریفه اخلاقی، ۲۷ ساله، از ولسوالی ورس ولایت بامیان، سه سال پیش به دلیل نیاز اقتصادی، قالین بافی را آغاز کرد.
اخلاقی به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
" در اوایل که می خواستم قالین کار کنم از لحاظ مجبوریت اقتصادی خانواده بود، بخاطریکه پدرم مشکلات داشت نمی توانست نفقه و مصارف خانواده را تکمیل کند، ما مجبور شدیم که کار قالین بافی را شروع کنیم."
اخلاقی از خانواده هفت نفره از جمله پدرش که قادر به کار نیست، حمایت می کند.
او گفت که قالین بافی سخت است، اما درآمد آن برای تامین هزینه های اولیه زندگی کافی نیست.
"چهار الی پنج نفر قالین را شبانه روز کار می کنیم. در یک ماه مثلاً پانزده روز که تو قالین را تمام کنی شاید بتوانی در خانواده یک اندازه کمک شوی، اما این قسم نمی شود. اجوره (دستمزد) پایین است خودما هم نمی توانیم که مستقیم از یک شرکت مواد ضرورت را بگیریم و به فروش برسانیم مشکلات زیاد است، مجبوری است به همین خاطر این کار را می کنیم."
او افزود که شرایط اقتصادی پس از بازگشت طالبان به قدرت بدتر شده.
"در زمان جمهوریت که بود اکثراً مردم خصوصاً طبقه اناث در تحصیل، مکتب و کورس ها مصروف آموزش بودند، در دوره امارت که آمد بیشتر خانواده ها برای مرد ها و زنان کار کم شد، مجبور شدند اکثراً خانواده ها به قالین بافی رو بیارند، به همین دلیل که مردم زیاد مشغول این کار شدند اجوره قالین در دوره امارت اسلامی پایین آمد، بجای این که بالا برود، چون مجبوریت مردم زیاد شده، برعکس پایین آمد."
اخلاقی در پاسخ به این سوال که آیا می‌تواند درآمدی را پس‌انداز کند، چنین پاسخ می دهد:
"این قسم هیچ نمی شود که قالین را کار کنیم و پولش را ذخیره کنیم، فقط همین قدر بخور و نمیر می شود، از این قالین به قالین دیگر مثلاً از یک دکاندار سودا میاریم قرضدار باقی می مانیم تا این که دیگر قالین تمام شود و برای دکاندار در قالین بعدی قرضش را پرداخت می کنیم، همین قسم زنده گی پیش می‌رود."
نجلا، 24 ساله، از ولایت کندز، 12 سال است که با دو خواهرش قالین بافی می کند. آنان مثل سایر دختران و زنان از ادامه آموزش متوسطه و عالی بازمانده اند. او نیز مانند اخلاقی از درآمد ناراضی است.
"ما یک قالین سه متره را که می اندازیم سه نفر با خواهر های خود می بافیم، در حدود چهل الی چهل و پنج روز آنرا تمام می کنیم، دستمزد هر نفر ما پانزده صد افغانی می شود و آن پول را به پدر خود می دهیم، و پدرم آنرا آرد، برنج و غیره می خرد که روز ما بگذرد و گذران ما شود."
نجلا از عوارض جسمی این شغل شکایت دارد.
"با وجود این که کار قالین بافی بسیار یک کار شاقه و خسته کن است، باز هم ما کار می کنیم، به بسیار پول ناچیز، بسیار گرد و غبار و بسیار مشکلات دیگر هم دارد."
از زمانی که حکومت طالبان زنان و دختران را از اکثر اشکال کار و تحصیل منع کرده است، بسیاری به قالین بافی روی آورده اند. اما، بافندگان می گویند که طالبان بازارهای مناسبی را برای محصولات آنان ایجاد نکرده اند.
با این حال، اداره توسعه بین المللی ایالات متحده USAID))در اواخر نومبر گزارش داد که تولید سالانه قالین افغانستان از 101 میلیون متر مربع به 303 میلیون متر مربع افزایش یافته. این اداره گفت که این صنعت در حال حاضر 1.2 میلیون نفر را استخدام کرده که 90 درصد آنها را زنان تشکیل می دهند و ارزش کل تولید آن 330 میلیون دالر است.
به گفته انجمن صادرکنندگان قالین افغانستان، قالین و گلیم در 22 ولایت افغانستان به ویژه در شمال کشور بافته می شود و به 30 کشور صادر می شود. با وجود این، بافندگان محلی سود کمی از رشد این صنعت به دست می آرند.