روایتِ آدم‌هایی که دیده می‌شوند اما فهمیده نمی‌شوند

فیلم «پسر انسان» با حضور سپیده میرحسینی کارگردان فیلم، ذبیح الله رحمانی و محسن سلیمانی فاخر، کارشناسان و منتقدان سینما و مریم پهلوانی، روان‌درمانگر شناختی، در باشگاه «سینما اندیشه» فرهنگسرای اندیشه نقد و بررسی شد.

به گزارش ایلنا، سپیده میرحسینی در این نشست گفت: فیلم را بر اساس زندگی واقعی یکی از دوستانم ساختم. در این فیلم بیش از آن‌که بخواهم به تطبیق جنسیت بپردازم، روایت انسان‌بودن برایم مهم بود. گذشتن از جنسیت و به انسانیت فکرکردن، دغدغه‌ی من در «پسر انسان» بود.

وی در پاسخ به اینکه کدام شخصیت‌های فیلم، قهرمان هستند گفت: تمام کاراکترهای فیلم حقی داشتند و تنها کاراکتر برادر منفی بود. هر کدام از شخصیت‌ها وقتی از حقشان حرف می‌زنند، دقیقاً درست می‌گویند و می‌توان به آن‌ها حق داد. دنبال قهرمان‌پروری نبودم. نگاهم به شخصیت‌ها فراجنسیتی بود.