Արցախի էջը մեզ համար շրջված չէ. Վազգեն Յակուբյան
Շոգ ամառ էր, «Նիվայի» հետեւի նստատեղին 3 հոգով խցկված գնում էինք Սեւան: Ճանապարհին զարմուհուս ասացի՝ Նազո, մի բան ասեմ, բայց վրաս հանկարծ չծիծաղես։ Այնպիսի զգացում ունեմ՝ կարծես թե այս բլուրները հետս կխոսան… Հակոբ Հակոբյանի կտավները ասես աչքիս առաջ լինեին։ 1994 թվականն էր։ Առաջին անգամ էի Հայաստանում։ Այն ժամանակ պատկերն այլ էր…կարելի է ասել երկրում ոչինչ