De fatale zomer van Cesare Pavese volgens regisseur Laura Luchetti
La bella estate is het verhaal van die ene zomer die alles kantelt. Cesare Pavese schreef het in 1945, het werd sterk verfilmd door de Italiaanse regisseur Laura Luchetti.
La bella estate is het verhaal van die ene zomer die alles kantelt. Cesare Pavese schreef het in 1945, het werd sterk verfilmd door de Italiaanse regisseur Laura Luchetti.
De manier waarop sociale-media-algoritmen haat verspreiden en het sociale vertrouwen ondermijnen bedreigt democratieën. Maar AI vormt ook een bedreiging voor dictators. Zij stellen te veel vertrouwen in algoritmen.
The Third Man uit 1949 is opnieuw in de bioscoop te zien, gerestaureerd en wederom op alle fronten een happening.
Fouad Elkoury besefte pas door het fotograferen dat Palestijnen in Israël in een gevangenis leven. Hij dacht met zijn foto’s dat lot en de wereld te kunnen veranderen.
Endlessness is transcendentale jazz, uitgebalanceerd, reflectief, en leunt behoorlijk op de kwaliteit van de muzikanten.
In Amerika leren we dat vrijheid niet meer is dan het wegruimen van obstakels, van troep uit het verleden. Maar vrijheid is meer dan dat. Iemand als de Oekraïense president Volodymyr Zelensky laat zien wat ware vrijheid is.
Nilüfer Yanya’s oeuvre was al zeldzaam gevarieerd. Op haar derde album My Method Actor pakken alle invloeden soms nóg spannender uit, omdat in enkele nummers de afslag zeer onverwacht komt.
Cynisch, sarcastisch, immoreel… Opheffer zou een uur college kunnen geven over de stijl van Céline. Hoe die vloeiend schuurt, schampt en pest en toch in elke zin anti-oorlog is.
Koen Vossen was als biograaf van Jan Fabius bereid lijnen naar het verleden te volgen die doodlopen. Hij levert daardoor met Groter dan het leven een prachtig boek af.
In Averij blijkt een man van veertig kanker te hebben. Die ziekte is een ramp, maar toch ook heel gewoon. Als lezer vraag je je af of dit boek wel echt een meditatie over de banaliteit van ziekte is, of gewoon saai.
Marja Pruis vraagt zich al puzzelend af hoe oud Nicole Kidman is. ‘Wat zou het goeie antwoord zijn? Ik bedoel moreel goed. Vijftig? Ik ben alleen bang dat ze eigenlijk vijfenzeventig is. Maar waarom ben ik daar bang voor?’
De kracht van de Amerikaanse auteur Peter Hessler is dat hij ook in Andere rivieren in prachtige taal over gewone Chinezen schrijft. Zo liet hij zien hoe de maatschappij in elkaar zit. ‘Liet’ ja, ook Hessler mag China niet meer in.
Hoe werd er in onze pers en literatuur over de Nederlandse neutraliteit in 1914-1918 geschreven? Historicus Paul Moeyes onderzoekt het uitvoerig in Strijdtonelen.
De kolossale SUV’s die het verkeersbeeld steeds meer domineren zijn veilig voor de berijders, maar des te gevaarlijker voor het overige verkeer. Voor het ecosysteem zijn ze een ramp. En volgens sommigen kampen veel van de chauffeurs met een emotioneel tekort.
De derde roman van Mariken Heitman wil ons vastgeroeste beeld van de relatie tussen mens en natuur laten kantelen. Toch moet de roman het uiteindelijk hebben van verhalen over onze eigen soort.
Een indrukwekkend boek vol olijfbomen, want zijn er andere boomsoorten die eenzelfde metaforische kracht bezitten?
Landen die tot 1989 deel uitmaakten van de Sovjet-Unie voeren een verbeten strijd om het verleden. Rusland, Hongarije en tot voor kort Polen zetten de geschiedenis in voor binnen- en buitenlandse politieke doeleinden.
Gemeenten vrezen dat er meer mensen op straat belanden als PVV-minister van Asiel Marjolein Faber de opvang voor ongedocumenteerden vanaf 1 januari niet meer financiert. ‘We gaan meer ziekte en dood zien.’
Angstaanjagend kon zijn stem klinken, waarvan Hollywood goed gebruikmaakte: James Earl Jones was Darth Vader en Thulsa Doom. Maar de acteur zette ook op Broadway prachtige Shakespeare-rollen neer.
In duizenden wilde optredens verpulverde Nick Cave met satanische schreeuw- en huilzang het publiek. Maar de afgelopen twee decennia loodst de rockster zijn fans kwetsbaarder langs de pieken en dalen van het leven.
Het is een constante in westerse democratieën: één op de drie kiezers heeft autoritaire voorkeuren. Hoe te voorkomen dat die één derde kan uitgroeien tot een meerderheid of macht kan uitoefenen over de rest?
Vorige maand stelden de VN officieel een hongersnood vast in een deel van Soedan. Experts vrezen dat het alleen maar erger wordt – met opzet. ‘Wat er nu in Soedan gebeurt is geen overmacht.’