Najgorsze, co rodzic może powiedzieć dziecku z niepełnosprawnością. "Nie dawajmy fałszywych nadziei"

Wcześniej czy później dziecko zaczyna dostrzegać swoje trudności. Że koledzy i koleżanki biegają, a ono nie. Że oni nie mają problemu z chwyceniem klocka, a jemu wypada z rąk. Że nikt nie nosi ortezy, a ono ciągle musi w niej chodzić. I zada pytanie, dlaczego jest inne. Ważne, by rodzic był gotowy stawić mu czoło i na nie odpowiedział – mówi psycholożka i pedagożka Martyna Wieczorek.