Պահ, պատրանք, պատում. Արամ Կիրակոսյան
Ժամանակին հայրս է լուսանկարչությամբ զբաղվել, հետո կիսատ է թողել: Պապս, որ խիստ մարդ էր, ձեռքը խփել է սեղանին, ասել` թարգը տուր այդ անկապ բանի, նորմալ բանով զբաղվի, ու հայրս դարձել է ֆիզիկոս: