بزرگترین مجموعه سنگ‌نگاره‌های جهان به حال خود رها شده است/ گردشگران خارجی افسوس تیمره را می‌خورند
سنگ نگاره‌ها، کهن‌ترین آثار تاریخی و هنری به‌جا مانده از بشرند. ده‌ها هزار سال قبل، زمانی‌که انسان‌ها زبان مشخصی برای گویش و خطی برای نوشتن نداشتند با تصویر کشیدن این نقوش، حضور و شرایط زیست خود را در منطقه ثبت کرده‌اند. حالا اما در جایی چون تیمره بیش از ۲۱ هزار سنگ‌نگاره وجود دارد که قدمت بعضی از آن‌ها به چهل هزار سال می‌رسد. با این حال توجهی به چنین مجموعه عظیمی از هنر باستانی ایران نمی‌شود به‌طوری که از ایجاد یک پایگاه ملی در جهت حفاظت از این سرمایه فرهنگی ایران طفره می‌روند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، شاید اغراق نباشد اگر از تیمره به‌عنوان بزرگترین مجموعه‌دار جهان که دارای هزاران سنگ‌نگاره و بوم صخره‌ای است، نام ببریم. نقش‌هایی که تا همین چند سال پیش مردم محلی تصور می‌کردند چوپانان آن‌ها را به تصویر کشیده‌اند و کسی نمی‌دانست که این نقش‌های نمادین متعلق به انسان‌های نخستین بوده‌اند که شرایط زیست خود را بدون داشتن زبان مشخص و خط به‌تصویر کشیده‌اند. حالا اما این مجموعه عظیم از هنر بومیان ایران بدون داشتن برنامه حفاظتی فراموش شده است. تا جایی که اگر آگاهی‌رسانی انجمن تیمره و جامعه محلی نبود این نقوش برای همیشه از بین می‌رفت.
«رسول مجیدی» مدیرعامل انجمن دوستداران تیمره گلپایگان و راهنمای گردشگری و پژوهشگر و راهنمای تخصصی سنگ‌نگاره‌های تیمره درخصوص وضعیت این محوطه گسترده باستانی به ایلنا می‌گوید: تیمره تا چند دهه پیش یک منطقه کاملا ناشناخته بود تا اینکه اوایل دهه ۷۰ دکتر مرتضی فرهادی با نگارش کتاب موزه‌هایی در باد، تیمره را به مردم ایران و جهان شناساند. در واقع پس از انتشار این کتاب بود که دوستان دیگر شروع به نگارش کتاب و مقاله از تیمره کردند و جسته و گریخته به شناسایی و معرفی این سنگ‌نگاره‌ها پرداختند. با این وجود هنوز تیمره آنطور که باید شناخته نشده بود.